تاکی خبر مرگ کولبران را بنویسم؟ تاکی ما فعالان رسانه ای باید مرگ و فلاکت کولبران را پوشش خبری دهیم؟! خسته ایم خسته! هر روز و هفته برای من کابوسی شده که الان است جوانی کولبر کشته و زخمی شده باشد و برای هزارمین بار و با اندوهی ناامید کننده خبر و ماتم آنها را بنویسم! همه بدانند که ما روزانه به واسطەی قربانی شدن کولبران شکنجه جمعی می یابیم و روز به روز افسرده تر و مریض تر می شویم! حال ممکن است عده ای متوجه مریضی خود نشوند و عده ای آثار و علایم بیماری و افسردگی شان را زودتر تشخیص دهند! ای عقلای قوم، روسای جمهوری سابق و لاحق، وزرای دولت امروز، سپاهیان، نظامیان و مرزبانان! محض رضای خدا، نظام،اعتبار و آینده این مملکت تمامش کنید و یکبار برای همیشه این کابوس را به هرشکل ممکن پایان دهید! تاکی باید مرگ جوانان و عزیزان مان را به چشم خویش ببینیم و نتوانیم برای آن کاری بکنیم؟ تاکی باید نمایندگان ما در مجلس فریاد بزنند که فکری به حال کولبران و معیشت مرزنشینان بکنید که جامعه و کشور اینگونه آسیب نبینند؟! چرا کسی فریادهای نمایندگان، فعالان سیاسی، رسانه ای و مدنی ما را نمی شنود؟! برای چندمین بار نماینده مردم باید با وزیرکشور دیدار کند و نسبت به کشتار کولبران تذکر و هشدار دهد؟ ما و همه می دانیم کار از تذکر و هشدار گذشته و دردی را دوا نمی کند! بیایید طرح پیشنهادی اخیر نماینده اورامانات را تصویب و اجرایی کنید که کولبری برای همیشه ریشه کن شود زیرا غده ای سرطانی برای مرزنشینان شده و مشکل مضاعفی بر دیگر معضلات ریز و درشت گشته است. دولت آقای رئیسی بیاید و دستورالعمل ساماندهی معیشت مرزنشینان را ابلاغ کند تا دیگر شاهد ریخته شدن خون کولبران بی پناه و سرگردان نباشیم و تا اینکه خون این جوانان بستری برای ظهور امثال داعش در این مناطق و انفجار و ناامنی در مجلس و دیگر مراکز حساس کشور نباشیم! بارها و در هرمجالی گفته ایم اسراییل و آمریکا نمی توانند عامل ناامنی و تهدید در مناطق مرزی ایران شوند؛ این ماییم که با بی تدبیری، دست روی دست گذاشتن، گرسنه و بیکار نگه داشتن جوانان و مرزنشینان بستر ناامنی را بر کشور، مردم و نظام تحمیل می کنیم! به جای اینکه بودجه بیت المال را صرف امنیت کنید آنرا در توسعه اقتصادی و ساماندهی معیشت مرزنشینان هزینه کنید. اکنون که بادلی پر و روانی رنجور و سرخورده این سطور را می نویسم نگران و پریشان اینم که نکند پیش از اتمام این نوشته، خبر ناگوار دیگری از نوسود، بانه، سردشت و پیرانشهر مخابره نگردد! محض رضای خدا نگذارید تااین اندازه دچار شکنجه جمعی شویم! بس است...